Używamy Cookies w celu dostosowania naszych serwisów do indywidualnych potrzeb użytkowników.
Dalesze korzystanie z tego serwisu oznacza, że będą one zapisane w pamięci urządzenia. Dowiedz się więcej o naszej polityce prywatności

Zamknij

08/06 - 28/06/2015

fot. David Ruano
Galeriafot. David Ruano
  • Rodrigo García w każdym ze swoich teksów i budowanych w oparciu o nie spektakli proponuje pesymistyczą, często szokującą diagnozę rzeczywistości oraz nas samych, aktywnie ją współtworzących. 

    Golgota Picnic to jeden z ikonicznych spektakli reżysera – pokazywany był już w wielu krajach, wszędzie wyzwalając wśród widzów duże emocje, od zachwytu i oczyszczenia po oburzenie. 
    Nawiązując do chrześcijańskiej ikonografii – od Francisco Goi do Rubensa – reżyser organizuje piknik, który jest zarazem ostatnią wieczerzą współczesności. Na scenie silna fizyczna obecność aktorów zderzona jest z projekcjami wideo, muzyką na żywo i nadmiarem rekwizytów – hamburgerowych bułek, które są miękkim dywanem, zwyczajnym fastfoodem zjadanym podczas spektaklu, a także symbolem bezsensownego nadmiaru i nieopanowanej konsumpcji. Świat jawi się w spektaklu jako podszyta pustką orgia posiadania, w której ludzie pozostają zniewoleni we własnej hipokryzji. W tej rzeczywistości sztuka jest jedynie estetycznym dodatkiem. 

    Spektakl poraża niezwykłym połączeniem krytycznego przekazu, silnych obrazów, muzyki i poezji. Jest ironiczny, obsceniczny i ekscesywny, ale proponuje też sceny wymagające skupienia, pozwalające na wyciszoną kontemplację. Reżyser przekracza konwencjonalne granice gatunków, nie wpada w ideologiczną pułapkę, w fascynujący sposób wykorzystuje za to możliwości medium teatralnego, tworzy fantasmagoryczną wizję piekła, w jakim żyjemy, dając jednocześnie przestrzeń na dystans i autokrytycyzm. 

    Rodrigo García mówi:

    “Każde dzieło teatralne jest ekspresją życia. Przez życie rozumiem ciąg zdarzeń, wspomnień, a także tego, o czym zapominamy – faktów, które wypieramy ze strachu lub ze wstydu. Robimy haniebne rzeczy, a przysięgamy, że nigdy nie zrobiliśmy nic poniżającego; rozmyślnie wymazujemy je z pamięci. Później powracają pod postacią dzieła sztuki i nawet nie zdajemy sobie sprawy, że tam są. Właśnie dlatego artysta powinien, nawet wbrew sobie, zajmować się tematami delikatnymi i wstydliwymi. Nie powinien ich przemilczać."

    spektakl przeznaczony dla widzow 18+


     

    NIE WIERZĘ W POLITYCZNĄ MOC TEATRU, Rozmowa z Rodrigo Garcíą, Tomasz Kireńczuk, Dwutygodnik.com

    Teatr nigdy nie przestanie być sztuką dla elit, dlatego kiedy mówimy, że robimy teatr polityczny, to kłamiemy. Co to za teatr polityczny, którego osiągnięciem jest fakt, że czasem kogoś wkurzy?

    Osoby, które zakupiły wejściówkę na pokazy spektaklu „Golgota Picnic” zaplanowane podczas Malta Festival Poznań: otrzymają zwrot w Punkcie zakupu biletów lub zwrot na konto, z którego została dokonana płatność w przypadku zakupu na ebilet.pl (należy przesłać decyzję o Państwa chęci zamiany na inny spektakl lub zwrocie biletów oraz zamianie, podając siedmiocyfrowy numer rezerwacji widoczny w prawym górnym rogu biletu/karnetu na adres rezerwacje@ebilet.pl.

    Osoby, które wybrały spektakl „Golgota Picnic” w ramach akredytacji branżowej otrzymają proporcjonalną kwotę zwrotu na konto.

  • RODRIGO GARCÍA (ur. 1964 r.), kurator tegorocznego Idiomu, jest argentyńskim dramatopisarzem, reżyserem i aktorem. W wieku 22 lat opuścił Buenos Aires i zamieszkał w Madrycie, gdzie w 1989 r. założył własną grupę La Carnicería Teatro (Teatr Rzeźnia). W swojej twórczości García podejmuje temat świata podporządkowanego przemocy, władzy i konsumpcji. Wstrząsa po to, by sprowokować, wyzwolić w widzu wolę sprzeciwu i poszukiwania. W 2009 r. otrzymał Europejską Nagrodę Nowe Rzeczywistości Teatralne, przyznawaną artystom wyznaczającym nowe szlaki refleksji i ekspresji we współczesnym teatrze.

    więcej informacji o artyście
     

  • Tekst, reżyseria: Rodrigo García
    Piano: Marino Formenti
    Muzyka: Joseph Haydn, Seven last words of Christ on cross
    Występują: Gonzalo Cunill, Nuria Lloansi, Juan Loriente, Juan Navarro, Jean-Benoît Ugeux
    Światło: Carlos Marquerie
    Wideo: Ramon Diago
    Akustyka: Marc Romagosa
    Kostiumy: Belen Montoliu
    Asystent reżysera: John Romao
    Główny kierownik: Roberto Cafaggini
    Zdjęcia: David Ruano
    Produkcja: Centro Dramatico Nacional (Madrid), théâtre Garonne (Toulouse)
    Producent wykonawczy: Théâtre Garonne
    Koprodukcja: Festival D’automne Paris
    Producent trasy: Théâtre Garonne